Vandaag drinken we champagne. De plastic glaasjes staan klaar, naast de tafel vol lunchwaren. Straks zullen ze er zijn: mijn bijna-uitgever. Mijn literair agent. Mijn collega’s, die een glaasje meedrinken op het contract dat getekend gaat worden. Een nieuwe missie, die het zwarte gat na dit bijna voorbije blogproject verdrijft. Gisteren was anders. Toen was er een klein ritueel, nam ik voorlopig afscheid van dat andere manuscript waaraan ik zolang werkte. Dat komt later weer. Vandaag drinken we champagne. Kijken
Lees verderblog
Morgen drinken we champagne. Mijn eettafel. Een glas cognac naast mijn toetsenbord. Vijf jaar geleden begon de bal te rollen. Ik ontmoette een man. Een Duitser, Oost-Duitser om precies te zijn. Hij vertelde me zijn verhaal. Hoe hij vluchtte op de dag dat de Muur viel, van oost naar west. In Nederland verzeild raakte. Een nieuw leven opbouwde. En instortte. Een grensgeval. Ik sprak hem, week na week, zondagmiddag na zondagmiddag. Ik wilde een boek schrijven. We besloten geen verwachtingen
Lees verder‘Je gebruikt hem intensief hè?’ De jongen kwam achter de balie vandaan en bekeek mijn vouwfiets van top tot teen. Met de pen tussen zijn zwarte vingers krabbelde hij aantekeningen op een papiertje. ‘Klopt’, zei ik. Hij keek op. ‘Dan is ie ook wel wat onderhoud waard, inderdaad.’ Ik knikte. Sinds ik dagelijks met mijn vouwfiets naar mijn werk en klussen elders in het land rij, heb ik een vaste fietsenmaker. Geen standaard rijwielenoplapper met een collectie veel te dure
Lees verderEen paar weken geleden las ik Lord of the Flies. Een groep jongens strandt aan het begin van deze roman op een onbewoond paradijslijk eiland. Na de eerste schok besluiten ze dat er niets anders op zit dan te wachten op een passerend schip en er het beste van te maken. In harmonie leven ze samen en bouwen aan een structuur om dat vol te houden. Regelmatig komen ze bijeen om te vergaderen. Een van de jongens, Ralph, wordt tot
Lees verderHet stond er toch echt. Tevergeefs probeerde ik de brok in mijn keel weg te slikken. Nog een keer las ik de tekst die zojuist op mijn beeldscherm was verschenen. Het stond er echt. Verdwaasd stond ik op van achter mijn bureau. Ik slenterde naar de lange gang, daar liep ik heen en weer, starend naar vloer en plafond. Ik dacht aan een half jaar eerder, toen de eindredacteur die me nu had gemaild en zijn collega me hadden uitgenodigd.
Lees verderHet leuke aan dit blog is dat het me dwingt tot de nodige zelfreflectie. Ik denk na over wat ik fijn en minder fijn vind aan mijn vak, en beleef alle dagelijkse werkzaamheden net wat bewuster dan normaal. Het is als een reisverslag: alleen al door dat bij te houden, maak je je vakantie de moeite waard. Al metadenkend kwam ik vandaag tot de kern van de liefde voor mijn vak: je leert van alles over jezelf en de wereld
Lees verderIn de vorige aflevering vloog Vogel uit, ging in de leer bij een beroemde zanger maar toen hij op eigen benen moest staan, raakte hij al snel in de put. Een beeldschoon vrouwtje lapte hem op, maar Vogel kon niet bij haar blijven. Hij moest op zoek naar zichzelf. Het tweede en laatste deel van de saga. Weer vloog Vogel urenlang. Dit keer was hij niet doelloos, hij zocht een plek die hem vrijheid en geborgenheid gaf. Hij doorkruiste weidelandschappen,
Lees verderOpmerkelijk nieuws voor Volkskrant-wetenschapsfreelancers afgelopen vrijdag. Voortaan worden stukken uit de krant overgenomen door het Nederlands Dagblad. Die krant was namelijk sinds het wegvallen van het GPD op zoek naar content. De Volkskrant sprong slim in dat gat. Geef ze eens ongelijk. Maar wacht eens even? Waren het niet de freelancers zelf die eigenaar zijn van hun artikelen? Er was toch zoiets als een auteursrecht? In het bericht dat een aantal van hen ontvingen – nadat de eerste stukken al
Lees verderEr was eens een vogeltje. Niet lang geleden had het vogeltje zijn zangopleiding afgerond en zojuist was hij uitgevlogen. De wijde wereld in. Eerst ging het nog wat onwennig, maar al snel zwierde hij van de ene naar de andere boom, van het ene dak naar het andere in zijn stad. Daar ging hij dan zitten en zong zijn lied. Hij oogstte veel bewondering bij zijn soortgenoten. Zo jong en al zoveel bravoure! Het deed zijn borst zwellen en zijn
Lees verderIk kreeg een boek. Of nee, een persoonlijke code Om een boek uit te zoeken. Onschuldig. Maar. Niet gewoon een boek. Steeds klinkt dat spotje in mijn hoofd. Van de radio. Wim T. Schippers: ‘Een boek. Een boe-hoek!’ Drammerig. Het boek kwam niet van familie. Van een vriend. Of een kennis. Het kwam van een bedrijf. Waarover ik schrijf. Het boek had Niets te maken Met mijn vak. Het was een roman. Een kerstkado. Leuk. Ja. Maar. Wil ik dit
Lees verder